माझी प्रेरणा

खरे तर हा दिवस मझ्यासाठी रोजच असतो...मुळात मझी ओळखच अशी आहे कि "बापाची लाडकी लेक ".... मी खरेच खूप नशीबवान आहे कि असे बाबा मला मिळाले ...खूप शांत, मितभाषी ..माझा भाऊ तर त्यांना म्हणतो कि तुम्ही काय दिवसभरात इतकेच शब्द बोलयचे असा कोटा ठेवलाय का ?? इतके कमी बोलता ते .......त्यांना वाचनाची खूप आवड आहे... त्यांच्या मुळेच कि काय हा गुण मझ्यात पण आलाय .....आजपर्यंत कधीही ते आम्हला कोणत्या गोष्टीसाठी नाही बोलले नाहीत ..तुम्हला आवडतंय न करा मग .. मी आहे पाठीशी ....... हेच वाक्य कायम तोंडी ...
मी खूप हट्टी आहे पण माझे सगळे हट्ट पुरवलेत मझ्या बाबांनी .....मला अजून आठवतय अगदी ७-८ वर्षाची होते मी दिदीचा bday होता ...तिला आणि मला नवीन फ्रोक आणला होता ..पण मला तिचा होता तसलच हवा होता ...मझा दंगा सुरु आईकडून प्रसाद मिळाला लोकांसमोर..... पण बाबांनी तसच फ्रोक जाऊन आणला आणि मगच वाढदिवस केला ...... असे माझे बाबा मला जपणारे ...

मी खूप बडबडी ..कधी शांत दिसले कि त्यांना करमायचं नाही .....मला डॉक्टरकडे घेऊन जाने म्हणजे एक दिव्य असयाचे आई म्हण्याची तुमची लेक जाने आणि तुम्ही जाने तुम्हीच लाडावून ठेवली आहे तिला ....... ..आई ही घराला घरपण देते ...आपल्या पिलांना पदराखाली घेते ...बाबा त्या पिलांना चारा-पाणी घालतो ....त्याचं आजारपण कुणाला सांगत नाही कि आपली दुखणी कधी कोणाजवळ बोलत नाही ........ आईसोबत होते माझ हलके फुलके भांडण ...पण बाबांसोबत कधीच नाही झाले ...खरच बापच न लेकीच नाते निराळेच असते ....न मागता बाबाला कळत कि लेकीला काय हवाय न लेकीला कळत कि बाबाला काय पाहिजे ते .....लेकीच्या लग्नात डोळ्यातून न पाणी काढता कसे रडायचं हे मला माझ्या बाबांनी शिकवलं .....मी अमेरिकेला येताना डोळ्यातल पाण्याला कस थोपवल बाबांनी.... खरच तुम्ही great आहात बाबा ....देवाला एकच मागितल होत कि माझ्या बाबांसारखा नवरा दे........देव म्हणला वेडी आहेस का जगात बाबांसारखा फक्त बाबाच असतो.....