कितीही मोठे झालो तरी आयुष्यभर एक गोष्ट कधीच डोक्यातून जात नाही ती म्हणजे शाळा !!!!
त्यात जून महिना म्हणले कि तर त्या आठवणी परत परत शाळेकडे धाव घेतच असतात ... आणि नकळत वेडा जीव त्यात अडकतो आणि डोळे पाणवतात ...
आज खूप दिवसांनी आमच्या शाळेतल्या मुलींच्या ग्रुपवर बोलणे झाले , सगळ्या आठवणी परत एकदा जाग्या झाल्या .. तसा हा ग्रुप काढून फक्त काही महिनेच झालेत आणि त्यात हि रुसवा , थोडी चढा ओढ आहेच पण कुठेतरी आता थोड्या मोठ्या झालोत याचा समजूतदारपणाही आहे !!
मला आठवत तसे आमच्या बॅच मधील ना कुणी कधी असे म्हणले नाही कि मला माझ्या सोबत बाकड्यावर हिच माझ्या सोबत हवी आहे , जे कुणी असेल तिच्याशी जमवून नाही जमले तर भांडून वर्ष काढायचेच ...
आधी तो बेंच मिळवण्यासाठी आमची धडपड असायची त्यामुळे जे आहे ते गोड मानायचे आणि पुढे जायचे ...
दुपारच्या सुट्टीत खेळलेले खेळ .. आणि विज्ञान आणि गणिताच्या तासाला चुकून जरी खेळायला मिळाले तर सोने पे सुहागा !!!
कब्बडी खो खो हे असले खेळ आम्हाला नको असायचेच , कुठेतरी बांगडीच्या काचेवर पाय देऊन गेट ला नाही त झाडाला शिवणे .. दगड पाणी .. आणि एक काही तरी होता ऍडमिट किडा किस्का घर मेरा घर असे म्हणत ...
वेड्यासारखे खेळायचो ... !!!
मधल्या सुट्टीत घेतलेल्या गोळ्या बिस्कीट नंतर पुढच्या तासाला चोरून खायचे ,, मैत्रिणीला द्यायचे .. सगळे लपून छपून ,,,
खिडकीतून दप्तर खाली टाकायचे आणि दारातून बाहेर यायचे , मागच्या बाजूने घरी पळून जायचे .. किंवा गृहपाठ केला नसेल तर आधीच बाहेर जाऊन थांबायचे म्हणजे कुणी काही विचारायलाच नको !!!!
काही केले नाही असे नाही सगळी मजा मस्ती दंगा केला अभ्यास सोडून !!!
रमजानला मैत्रिणीच्या घरी शीरखुर्मा खायला , यात्रेवेळी यात्रेत फिरायला मजा यायची एक वेगळीच दुनिया होती ती ...
तेव्हा मोबाईल नसल्यामुळे एक दिवस शाळेला दांडी मारली कि आज काय शाळेत काय झाले विचारायला मैत्रिणीकडे जायचे .. आणि तिने अभ्यासाचे सोडून सगळे सांगावे ... !!!!
माहित नाही काय जादू आहे शाळा या शब्दात !!!.. फक्त शाळा शब्द कानावर पडतो अन डोळे मिटतात आणि आठवणीची पोतडी उघडत जाते नकळत डोळ्यातल्या आसवांसोबत .....
No comments:
Post a Comment